Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Κλειστό λόγω διακοπών

Παίρνω την αιώρα μου και πάω να βρω κάποιο παραθαλάσσιο δεντράκι.

Εάν είστε τακτικός αναγνώστης, θα με ξαναδείτε σε τρεις εβδομάδες.

Εάν είστε τυχαίος επισκέπτης ή νέος αναγνώστης, έχετε μία πολύ καλή ευκαιρία να περιηγηθείτε στο μπουντουάρ, και να διαβάσετε παλιότερα άρθρα ώστε να ανακαλύψετε το σπουδαίο και μοναδικό ύφος γραφής και διανόησης που μόνο το παρόν ιστολόγιο μπορεί να προσφέρει.

Εάν είστε ασέξουαλ troll με ακροδεξιές ή ακροαριστερές ιδέες και μονοψήφιο IQ (ναι ξέρω, πλεονάζω), έχετε την ευκαιρία να κάνετε κατάχρηση των δημοκρατικών μου πεποιθήσεων (ως συνήθως) και να γεμίσετε με παπαριές το χώρο σχολίων.

Εάν είστε ρουφιάνος, πράκτορας του εξωτερικού δαχτύλου, πράκτορας της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος ή επιφανής δικηγόρος που γουστάρει να φιμώνει ιστολόγια για την προσωπική του δόξα, μπορείτε κάλλιστα να προβοκαριστείτε από το παρακάτω σουξέ (που ομολογουμένως σηκώνει calypso dance στην παραλία, με φωτιές και piña colada).




... και η τσικουδιά έρεε ράιτ θρου.

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Αντικαπνιστικό ρεζίλι

Όσο οι ώρες περνάνε και πλησιάζουμε στην «αντικαπνιστική» ημερομηνία της 1ης Ιουλίου, τόσο τα παραθυράκια ανοίγουν δεξιά και αριστερά. Σύμφωνα με τα νεότερα παραθύρια:

Α) Τα καζίνο εξαιρούνται «προσωρινά» από το νέο αντικαπνιστικό νόμο.

Β) Επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 50 εργαζόμενους, μπορούν να ορίσουν χώρο καπνιστών.

Γ) Σε σκυλάδικα, πίστες και το κακό συναπάντημα, αντί για γυάλινο δωμάτιο, ο ιδιοκτήτης μπορεί απλά να κατασκευάσει ένα γυάλινο «φράχτη» ύψους 2μ.

Επειδή έχουμε ακόμα 4 μέρες μέχρι την 1η Ιουλίου, δεν αποκλείεται να ανοίξουν και άλλα παράθυρα, δεδομένου ότι πολλοί θα θεωρηθούν αδικημένοι και θα καταφύγουν στην παλιά καλή ελληνικότατη νοοτροπία του «αφού αυτός μπορεί, γιατί όχι και εγώ;». Άλλωστε η ίδια η ΓΣΕΕ, κατήγγειλε επισήμως τα μέτρα ως «ρατσιστικά», «εξοντωτικά» και «αστυνομικά».

Σχεδόν 20 χρόνια μετά την ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ε. και όσον αφορά την εναρμόνισή της Εθνικής νομοθεσίας με την Κοινοτική, συνεχίζουμε να κοροϊδεύουμε τόσο τους θεσμούς της Ε.Ε. όσο και τους εαυτούς μας. Οι δε διασυρμοί στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και τα πρόστιμα δεν φαίνεται να πτοούν κανέναν. Όταν λοιπόν έρχεται ένας ευρωπαϊκός κανονισμός που είναι δίκαιος, κοινωνικός και ανθρώπινος, τον οποίο δε λέμε απλά και ξάστερα ότι δεν θέλουμε να τον τηρήσουμε, αλλά το ρίχνουμε σε νομοθετικές κουτοπονηριές για να τον προσαρμόσουμε στη μαλακία που μας δέρνει, το πιο πιθανό είναι ότι τελικά δεν πολύ-ανήκουμε στην Ε.Ε. . Τουλάχιστον, όχι βάσει του κοινού ευρωπαϊκού οράματος. Δεδομένου, μάλιστα, ότι εκτός από το κοινοτικό δίκαιο, καταφέρνουμε να κακοδιαχειριζόμαστε και τις κοινοτικές επιδοτήσεις, είναι άξιο απορίας που παραμένουμε ενεργό μέλος της Ε.Ε.

Εκτός από τη δική μας σύγχυση ταυτότητας, φαίνεται ότι και οι Ευρωπαίοι εταίροι έχουν σύγχυση σχετικά με τα κράτη που δικαιούνται να παραμένουν κράτη-μέλη.

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Διανοούμενοι φασίστες

Διαβάζω με προσοχή την προκήρυξη της Σέχτας. Ομολογώ ότι συμφωνώ σε πολλά σημεία. Ταυτόχρονα όμως θυμάμαι τις ιδέες, τις θεωρίες και τα λόγια μεγάλων σφαγέων ή δικτατόρων της ιστορίας. Και αυτοί μιλούσαν για θετικές αξίες όπως η έξοδος από το τέλμα, η επανίδρυση ενός «σωστότερου» κράτους, η αφύπνιση της κοινωνίας, η καταπολέμηση της διαφθοράς, η αποβολή των κοινωνικών παράσιτων κλπ κλπ.

Όταν ο φασισμός γνώριζε άνθιση και επιβάλλονταν, οι αρχικές κοινωνικές συνθήκες ήταν η απόγνωση αλλά και το πάθος. Η λογική κατέρρεε ώστε να δώσει έδαφος σε παθιασμένους ηγέτες και τους οπαδούς τους, οι οποίοι δεν δίσταζαν να δολοφονούν, να φυλακίζουν και να βασανίζουν τους «εχθρούς» των δικών τους ιδεών. Αν διαβάσεις αυτές τις ιδέες λέξη-λέξη, θα βρεις πολλές που σε βρίσκουν σύμφωνο. Όταν όμως τις βάζεις όλες μαζί σε ένα πλαίσιο, αυτό του φασισμού και της βίαιης επιβολής/ καταστολής, αποχωρείς με ελαφρά πηδηματάκια.

Η προκήρυξη της Σέχτας Επαναστατών, έχει πλάσει μία ιδεατή και ταιριαστή θεωρία για τα χάλια της κοινωνίας, αλλά περιβάλλεται από έναν ακράτητο παραλογισμό (που πέτυχε και το timing του προηγούμενου post), ένα μίσος προς πάσα γενική κατεύθυνση και μία αγανάκτηση που έχει ως αποτέλεσμα μία εν ψυχρώ δολοφονία.

Το σκεπτικό της Σέχτας, δίνει το δικαίωμα, σε οποιονδήποτε έχει πρόβλημα με κάτι (τους μετανάστες, ας πούμε), να πάρει ένα όπλο και να αρχίσει να ρίχνει αδιάκριτα (στους μετανάστες, ας ξαναπούμε). Η ανοησία έγκειται στο γεγονός ότι με αυτό το σκεπτικό νομιμοποιείται και η αντίστοιχη χρήση βίας από το «αντίπαλο στρατόπεδο». Διότι αν ο επαναστάτης σηκώσει όπλο, το σύστημα/ κατεστημένο/ νοικοκυραίος θα σηκώσουν και αυτοί όπλο εναντίον αυτών για τα οποία αγανακτούν. Και επειδή οι δεύτεροι είναι ισχυρότεροι, οι νέες συνθήκες που θα επικρατήσουν θα είναι δυσμενέστερες για ολόκληρη την κοινωνία. Άλλωστε, η περίοδος του Φαρ Ουέστ δεν ήταν από αυτές που τίμησαν την ανθρωπότητα.

Όλοι οι φασίστες επικοινωνούν με το ίδιο μοτίβο. Ξεκινάνε αναφέροντας τα προβλήματα, τονίζοντας το αδιέξοδο, ξεσπάνε σε μία ρητορική μίσους και τρομοκρατίας και αμολάνε τα σκυλιά για να σκοτώσουν

Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Ορθολογίζοντας τον παραλογισμό

Ξεδιπλώνοντας ιστορικά το πολιτισμικό γίγνεσθαι της ανθρωπότητας, υπάρχουν δύο βασικές περίοδοι όπου το ανθρώπινο πνεύμα εμφανίστηκε ιδιαίτερα δραστήριο και παρήγαγε θετικό έργο στις τέχνες, τα γράμματα, τις επιστήμες και φυσικά τις αντίστοιχες κοινωνίες σε μαζικά μεγέθη. Η πρώτη περίοδος αφορά τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό όπου μπήκαν γερά θεμέλια προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις, και η δεύτερη τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό που «αφύπνισε» λαούς ολόκληρους από τον λήθαργο πολλών αιώνων.

Και οι δύο περίοδοι χαρακτηρίζονται από διαφορετικές θετικές ιδέες που επικράτησαν, από τις οποίες προέκυψαν αλματώδη βήματα στις επιστήμες, τη φιλοσοφία και εν ακολουθία τις δομές των επηρεαζόμενων κοινωνιών. Ο κοινός παράγοντας, όμως, όλων αυτών των ιδεών υπήρξε και παραμένει ένας: ο ορθολογισμός. Η αναφορά δεν γίνεται στον στεγνό, απρόσωπο και ασυναίσθητο ορθολογισμό, αλλά στον καθολικό, που προκύπτει από την ακατάπαυστη επιθυμία του ανθρώπου να αντιμετωπίζει καταστάσεις και προβλήματα με συστηματικό τρόπο, με συνεργασία και χρησιμοποιώντας τη συλλογική ανθρώπινη γνώση που συνεχώς εμπλουτίζεται με νέα δεδομένα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι ο διαφωτισμός σηματοδότησε το τέλος του σκοταδισμού, και η άνθιση της επιστήμης, το τέλος της θρησκοληψίας.

Ο ορθολογισμός, που ταυτίστηκε και με την έννοια της λογικής, έχει το εξής απλό, αλλά ταυτόχρονα αποτελεσματικό χαρακτηριστικό : αναλύει μία κατάσταση ή ένα πρόβλημα βήμα – βήμα. Τροφοδοτείται με δεδομένα που γνωρίζει ότι λειτουργούν, ερευνά, επαναξιολογεί και καταλήγει σε ασφαλέστερα συμπεράσματα. Στις επιστήμες, το εργαλείο εξορθολογισμού της λειτουργίας του σύμπαντος, είναι τα μαθηματικά. Στις κοινωνίες, τα εργαλεία εξορθολογισμού είναι ακόμα σε πρώιμα στάδια, αλλά ταυτόχρονα σε ικανοποιητικά επίπεδα ώστε να μιλάμε για τη Δικαιοσύνη και τους Νόμους που συνεχώς προσαρμόζονται σε νέα δεδομένα βάσει των αντίστοιχων κοινωνικών αναγκών. Η Διεθνής Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για παράδειγμα (απόρροια τόσο του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, μεταγενέστερων κοινωνικών αιτημάτων και δύο παγκοσμίων πολέμων), αποτελεί ένα στοιχειώδες εργαλείο εξορθολογισμού μίας κοινωνίας και οιονεί, ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Το γεγονός ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα με τα αντίστοιχα νομικά πλαίσια, κατέχουν υψηλότερη θέση σε κάποιες χώρες από ότι σε κάποιες άλλες, δεν σημαίνει ότι αμφισβητούνται ως εργαλεία εξορθολογισμού, αλλά ότι οι αντίστοιχες κοινωνίες δεν έχουν καταφέρει να συνειδητοποιήσουν τη χρησιμότητα ενός τέτοιου εργαλείου. Αντιθέτως, τέτοιες κοινωνίες επιτρέπουν σε έννοιες όπως ο παραλογισμός να διεισδύουν στη λειτουργία και τους θεσμούς των κρατών τους, καταπολεμώντας ευθέως οποιαδήποτε προσπάθεια εύρεσης ορθολογικών λύσεων και προτάσεων. Παρόμοιες καταστάσεις παρατηρούνται και με τη θέσπιση ισχυρής Δικαιοσύνης που τηρεί το Νόμο κατά γράμμα, αποδίδει ευθύνες βάσει της αρχής της ισονομίας, και συνεχώς εξελίσσεται βάσει ορθολογικής ανάλυσης των νομικών κενών ή αδικιών.

Η Ελλάδα είναι μία χώρα άκρου παραλογισμού. Και ως τέτοια, δημιουργεί συνεχώς αντιφάσεις, κυρίως στην εσωτερική λειτουργία της κοινωνίας της. Ο καλλιεργημένος, συνειδητοποιημένος και ενεργός Έλληνας πολίτης που θέλει να συνεισφέρει στην ανάπτυξη της χώρας του και τη βελτίωση της κοινωνίας του, δεν νοιώθει απόγνωση, εκνευρισμό και αηδία επειδή περιτριγυρίζεται από Ελληναράδες, αλλά επειδή περιτριγυρίζεται από παραλογισμό. Παράλογους συμπολίτες, παράλογες διαδικασίες, παράλογους ηγέτες, παράλογους θεσμούς, παράλογα κατεστημένα, παράλογα συμφέροντα και παράλογο τρόπο επίλυσης προβλημάτων. Και η χειρότερη κίνηση που μπορεί να κάνει κάποιος όταν είναι αντιμέτωπος με τον παραλογισμό, είναι να αντιπαρέλθει με λογική˙ ένα άτοπο εγχείρημα με προγεγραμμένο νικητή. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στην Ελλάδα έχει πολλή πέραση η έννοια της «κοινής λογικής», δεδομένου ότι είναι ανύπαρκτη και παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει σχεδόν 250 χρόνια από τότε που ο Βολταίρος έγραφε: «Η κοινή λογική δεν είναι πολύ κοινή».

Αυτό όμως που σίγουρα δεν είναι τυχαίο, είναι ο λόγος ύπαρξης αυτού του συνεχιζόμενου παραλογισμού στη χώρα μας. Ο ατομικισμός είναι ένας βασικός παράγοντας που μπορεί να αυξήσει τον γενικότερο παραλογισμό, δεδομένου ότι ενθαρρύνει την ατομικιστική σκέψη έναντι ασφαλέστερων, κεκτημένων, συλλογικών συμπερασμάτων. Μπορεί, για παράδειγμα, κάποιος αστυνομικός να σαπίζει στο ξύλο ένα συλληφθέντα για τους δικούς του ιδεολογικούς ή ψυχολογικούς λόγους, αλλά σε μία κοινωνία που έχει ξεκαθαρίσει ότι ο ρόλος της αστυνομίας είναι η προστασία και όχι η ασυδοσία, ο οποιοσδήποτε υπερασπιστικός ισχυρισμός του εν λόγω αστυνομικού σε κοινωνικό επίπεδο, είναι άσκοπος και άτοπος. Σε μία κοινωνία όμως, όπου ο ισχυρισμός του καθενός, όσο παράλογος και αν είναι, ακόμα και αν δεν ακολουθεί στοιχειώδεις κανόνες λογικής, μπορεί να γίνει μέχρι και Νόμος ή «κοινή λογική», τότε υπάρχει θέμα στις ανοχές αυτής της κοινωνίας απέναντι στον ατομικό παραλογισμό του καθενός.

Όσο συνεχίζουμε ως κοινωνία να προάγουμε τον ατομικιστικό τρόπο σκέψης, μέσω της ανομίας, της κακής παιδείας, της αποποίησης ευθυνών, της ατιμωρησίας και των κακών παραδειγμάτων προς μίμηση, τόσο ο παραλογισμός θα αυξάνεται, και η εύρεση λογικών, δίκαιων και έξυπνων λύσεων θα γίνεται δυσκολότερη. Όσο θυσιάζονται συλλογικά κεκτημένα και μαθήματα του παρελθόντος, όπως τα κοινωνικά δικαιώματα, η ισονομία, η αξιοκρατία, η επιστημονική γνώση, η δικαιοσύνη κλπ, στο όνομα της μονοδιάστατης, κλειστοφοβικής, ατομικιστικής μιζέριας, τόσο ο παραλογισμός θα καταπνίγει κάθε προσπάθεια θετικής, ορθολογικής πορείας.

Η ιστορία έχει διδάξει πολλές φορές ότι κανένα θετικό κεκτημένο της ανθρώπινης γνώσης δεν ακολούθησε αναγκαστικά και εξ’ ορισμού τις επερχόμενες γενιές. Είναι ευθύνη των αντίστοιχων γενεών να διαφυλάττουν τα συγκεκριμένα κεκτημένα. Διαφορετικά, αυτά παραμένουν εύθραυστά και ευάλωτα στις ορέξεις παράλογων ανθρώπων ή παράλογων κοινωνιών.

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Η δικτατορία του θορύβου

Ως λαός είμαστε φωνακλάδες. Έχουμε αυτό το πάθος, την πυγμή, και την εκφραστικότητα (και καλά…) οπότε όταν μιλάμε σε κοινωνικές συνευρέσεις, κατά κανόνα τείνουμε να μην δίνουμε και πολλή σημασία στην ακουστική άνεση του περιβάλλοντος χώρου. Για το συγκεκριμένο θέμα, έχουν γίνει πολλές ανθρωπολογικές, βιολογικές και κοινωνιολογικές μελέτες, με σημαντικότερη απ’ όλες αυτή(1) που παρουσιάστηκε πέρυσι το Σεπτέμβριο στο 3ο Διεθνές Συνέδριο Μελέτης και Προσπάθειας Κατανόησης του Ελληναριστικού Γονιδιώματος, και αποτελεί ίσως τη μοναδική σοβαρή προσπάθεια κατανόησης του φαινομένου. Στο παρόν άρθρο γίνεται μία προσπάθεια επέκτασης της συγκεκριμένης μελέτης προκειμένου να προκύψουν πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα σχετικά με τα γενικότερα ακατανόητα φαινόμενα θορύβου αλλά και τη σχέση τους με την καταπάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Δυστυχώς, το πρόβλημα της ακουστικής άνεσης στο ελλαδικό τοπίο δεν επικεντρώνεται μόνο στον φωνακλά Ελληναρά. Από το πιο απόμακρο χωριουδάκι, μέχρι το συνοικιακό σούπερ μάρκετ και κατά μήκος ολόκληρου του οδικού δικτύου, μία ποικιλία ανούσιων θορύβων εξαπλώνεται για να μας σπάει τα νεύρα από το πουθενά και να επιτίθεται στην ψυχική μας ηρεμία. Το αξιοσημείωτο με αυτούς τους θορύβους δεν είναι τόσο η ύπαρξή τους, όσο το γεγονός ότι είναι νόμιμοι. Μάλλον, για την ακρίβεια, δεν είναι παράνομοι. Με άλλα λόγια δεν μπορείς να καλέσεις το όργανο να συλλάβει τους ιθύνοντες διότι δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη, ακόμα και αν υπερβαίνουν το θεωρητικό όριο των -60dB(A).

Επειδή το συγκεκριμένο πλαίσιο θορύβων περιλαμβάνει ένα πλήθος διαφορετικών πηγών και εντάσεων, θα επιχειρήσουμε να παραμείνουμε στις τρεις βασικότερες κατηγορίες όπως αυτές προέκυψαν από τη βαρύτητα του συντελεστή «σ», στη σχέση(2):

Α = σ(E + ψ)dt

Όπου:
Α : Ακουστική άνεση (1/(Καμένοι νευρώνες/sec))
σ : Συντελεστής Σπασαρχιδισμού (1/ (Καμένοι νευρώνες)*dB(A))
Ε : Ένταση πηγής θορύβου (dB(A))
ψ : Ένταση θορύβου στομαχιού κατά τη φάση αναγούλας (dB(A))


Κατηγορία 1 – (Θόρυβος κατά την τέλεση βουντού και παγανιστικών τελετών) (σ = 0,96)

Παρά την έλευση του ευρωπαϊκού διαφωτισμού και την επίσημη λήξη του μεσαίωνα, η ελληνική επικράτεια παραμένει υπό την πλήρη κατοχή ρασοφόρων προυχόντων που συνεχώς αναγείρουν ναούς με την οικονομική ενίσχυση των συντάξεων του γηραιότερου πληθυσμού και λοιπών ψυχωτικών πολιτών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη συνέχιση τέλεσης διαφόρων ακατανόητων τελετουργικών μέσα στους συγκεκριμένους ναούς, πράγμα που φυσικά δεν είναι κατακριτέο δεδομένου ότι το Σύνταγμά μας κάνει εκτενή αναφορά στη θρησκευτική ελευθερία (χικ απ…). Τα προβλήματα παρουσιάζονται όταν το προσωπικό των συγκεκριμένων ναών θεωρεί ότι είναι πρέπον και ανθρώπινο να κρούει τα τύμπανα και τις καμπάνες στις 7:00 το πρωί κάθε Κυριακή, προκειμένου να αφυπνιστούν τα σώματα και οι συνειδήσεις όλων των κατοίκων σε ακτίνα μερικών εκατοντάδων μέτρων από τους καθεαυτό ναούς. Τα συμπτώματα αυτής της κατηγορίας περιλαμβάνουν: κακή διάθεση σχεδόν για όλη την Κυριακή, φασκέλωμα και βρισίδι προς νεόνυμφους, προσπάθεια λογικής ερμηνείας του γενικότερου παραλογισμού και άκαρπο διαπληκτισμό με τις τοπικές Αρχές.


Κατηγορία 2 – (Θόρυβος κατά τη διάρκεια ταξιδιού με ΚΤΕΛ) (σ = 0,98)

Όσο αξιοθαύμαστο είναι το μήκος του δικτύου μεταφορών των ΚΤΕΛ, άλλο τόσο είναι το επίπεδο αναισθησίας των οδηγών των συγκεκριμένων λεωφορείων ως προς την ακουστική άνεση των επιβατών τους. Υπάρχουν μάλιστα στοιχεία που σχετίζουν άμεσα τη διάρκεια ενός ταξιδιού με το συγκεκριμένο επίπεδο αναισθησίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι επιβάτες υποχρεώνονται στο βασανιστήριο της ακρόασης άγνωστων σκυλάδικων, σκυλο-ποπ ενορχηστρώσεων και τοπικών διαφημίσεων με επιρροές από την προ-προηγούμενη δεκαετία. Οι προσπάθειες εκλογίκευσης και συμμόρφωσης του οδηγού συνήθως καταλήγουν στην ακουστική συνθήκη ΔΕ.ΘΑ.Μ.Π.Ε.Ε.ΚΑ.ΛΕ.Μ. (Δε Θα Μου Πεις Εσύ Εμένα τι να Κάνω στο Λεωφορείο Μου) και περαιτέρω εκνευρισμό. Τα συμπτώματα της συγκεκριμένης κατηγορίας παρατηρούνται συνήθως κατά την άφιξη στον τόπο προορισμού και περιλαμβάνουν: ανούσιο ξέσπασμα νεύρων στον/ην γκόμενο/α, βαρηκοΐα, αντικοινωνική συμπεριφορά και δέσμευση περίπου 200.000 νευρώνων στην επ’ αορίστω απομνημόνευση άγνωστων σκυλάδικων, σκυλο-ποπ ενορχηστρώσεων και τοπικών διαφημίσεων με επιρροές από την προ-προηγούμενη δεκαετία.


Κατηγορία 3 – (Θόρυβος κατά την ομιλία τρίτου σε κινητό) (σ = 0,99)

Η συγκεκριμένη κατηγορία θα μπορούσε να αποτελεί υποκατηγορία της 2, αλλά καθώς το φαινόμενο έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και εκτός λεωφορείων, αποτελεί μοναδική κατηγορία. Ο λόγος που το συγκεκριμένο ζήτημα έχει τόσο υψηλό συντελεστή σπασαρχιδισμού, έγκειται στο γεγονός ότι συνδυάζει όλα τα χαρακτηριστικά αντικοινωνικής συμπεριφοράς, περιβαλλοντικής αναισθησίας αλλά και αυτά του φωνακλά Ελληναρά. Ταυτόχρονα, είναι ένα μη-προβλέψιμο φαινόμενο που περιλαμβάνει απότομη αύξηση της έντασης θορύβου ακόμα και πάνω από -75dB(A), συνεχιζόμενη λογοδιάρροια άνευ περιεχομένου (συνήθως σε υψηλό pitch και tempo) και την επανάληψη των φράσεων «έλα ρε μωρόοο» και «έλα ρε μαμάαα». Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν τάχιστο κάψιμο νευρώνων (τουλάχιστον 10.000/sec), τάσεις σχιζοφρένειας, ίλιγγο, και τάσεις βίαιας συμπεριφοράς.

Η σοβαρότητα των ανωτέρω κατηγοριών έγκειται στο συνδυασμό υψηλού «σ» και της αδυναμίας άμεσης μελλοντικής βελτίωσης, δεδομένου ότι ο νόμος δεν προβλέπει κυρώσεις ή συστάσεις για τα συγκεκριμένα θέματα όπως προαναφέρθηκε. Τα συγκεκριμένα παραδείγματα αποδεικνύουν με περίτρανο τρόπο την ματαιότητα που υπάρχει στην προσέγγιση της ελληνικής κοινωνίας πολιτισμικά αλλά και εξελικτικά (δεδομένου ότι χρησιμοποιώντας εξελικτικά κριτήρια, τα μέλη μίας κοινότητας με τόσο υψηλό συντελεστή σπασαρχιδισμού θα έπρεπε ήδη να έχουν εξαφανιστεί από την εξελικτική αλυσίδα).


Αναφορές

(1) ellinaki, The, “Shouting Hellenaras: There is an explanation”, 3rd Intl. Conference on Studying and Understanding the Hellenaristic Gene, 1 Sep 2008.

(2) Roberts et. al., “Introduction to balls-breaking Mathematics – A systematic approach”, London, 2007.


Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Intermission #9 (The roof is on fire edition)

Σύγχιση επικρατεί ανάμεσα στους Έλληνες πολίτες σχετικά με τις τοποθεσίες που πρέπει να γίνονται εμπρησμοί, να επιχειρούν παράνομες χωματερές και να πετιούνται αναμμένα τσιγάρα.

Συγκεκριμένα, οι πρόσφατοι εμπρησμοί σημειώθηκαν εδώ:


Ενώ η σωστή τοποθεσία, είναι αυτή (επί της οδού Κατεχάκη):

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

Ελληνοποίηση της Ελλάδας ΤΩΡΑ!

Το ελληνάκι, επηρεασμένο από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και σεβόμενο την πλειοψηφία των αναγκών της ελληνικής κοινωνίας, καταθέτει δέκα προτάσεις ώστε η Ελλάδα να γίνει επιτέλους μία χώρα όπως ακριβώς την ονειρεύεται, στην πλειοψηφία της, η ελληνική κοινωνία. Με τον τρόπο αυτό θα σταματήσει επιτέλους αυτή η συνεχής αναμπουμπούλα και κοινωνική αναταραχή ανάμεσα σε Ελληναράδες και ελληνάκια που μας χαλάνε την ηρεμία, και δεν μας αφήνουν να στεριώσουμε ως έθνος εδώ και 188 χρόνια.

1. Κατάργηση των εκλογών
Η πλειοψηφία του λαού, και κυρίως η νέα γενιά, μίλησε. Οι εκλογές δεν προσφέρουν τίποτα και όλοι οι πολιτικοί και οι πολιτικοί σχηματισμοί είναι ίδιοι. Άρα δεν χρειάζονται εκλογές. Όποιος έχει τις καλύτερες γνωριμίες και κουμπαριές, ας γίνεται υποψήφιος βουλευτής. Ας αφήσουμε την πολιτική να αυτορυθμιστεί και οι 300 καλύτεροι να μπουν στη Βουλή.

2. Όξω οι ξένοι
Οι πρόσφατες εκλογές, ανέδειξαν και την αυξάνουσα επιθυμία των Ελλήνων Μακεδόνων και αμόρφωτων αστών μεγαλουπόλεων, να εφαρμοστούν φασιστικές τεχνικές σε κάθε μετανάστη της χώρας. Ως εκ τούτου, μπορούμε απλά να τους τσουβαλιάσουμε όλους σε φορτηγά, να τους στείλουμε από εκεί που ήρθαν και τα καθαρόαιμα βλαστάρια μας να κάνουν κούνια-μπέλα, τραμπάλα και τσουλήθρα με την ησυχία τους.

3. Αποχαρακτηρισμός όλων των δασικών εκτάσεων
Ακόμα δε μπήκε το καλοκαίρι και οι πρώτες πυρκαγιές άρχισαν. Αποχαρακτηρίζοντας τις δασικές περιοχές, ο καθένας θα μπορεί να χτίζει όπου γουστάρει χωρίς να χρειάζεται πρώτα να καίει το σύμπαν.

4. Αποχαρακτηρισμός όλων των αρχαιολογικών χώρων
Είναι πλέον αποτυπωμένο στα βιβλία πόσο σπουδαία ιστορία έχουμε και τι μάγκες πρόγονους είχαμε. Άρα όλες αυτές οι πέτρες μας είναι άχρηστες, αφού παρεμποδίζουν την τουριστική, εκκλησιαστική, κτηνοτροφική και αγροτική ανάπτυξη.

5. Άμεση μονιμοποίηση όλων των Ελλήνων στο Δημόσιο
Δεν είναι δυνατόν σε κάθε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, ο Έλλην νέος και η οικογένειά του να τρώνε τόση αγωνία και να ενοχλούν τους πολιτικούς (που ασχολούνται κυρίως με την αυτορρύθμισή τους όπως προαναφέρθηκε). Με τη μονιμοποίηση όλων των Ελλήνων στο ελληνικό Δημόσιο, θα έχουν όλοι το χρόνο τους να σχεδιάσουν το σπίτι των ονείρων τους στο δάσος της επιλογής τους. (Εφόσον βέβαια εφαρμοστεί το 3, και δε χρειάζεται να μπαίνουν σε εμπρηστικούς μπελάδες).

6. Διορισμός των 10 πλουσιότερων ανδρών ως Προέδρων της Δημοκρατίας
Προάγοντας τα συμφέροντα των συγκεκριμένων ανθρώπων ξεκάθαρα, και μέσω της πολιτικής, θα σταματήσουν οι γκρίνιες για αδιαφάνειες, διαφθορές και άλλα τέτοια παραμύθια, καθώς οι αναθέσεις έργων θα δημοσιεύονται στα αντίστοιχα Φ.Ε.Κ. υπογεγραμμένα από τους Προέδρους χωρίς τη συγκατάθεση κανενός Υπουργού, χρήζοντάς τες 100% νόμιμες (και φυσικά ηθικές).

7. Κατάργηση του Κ.Ο.Κ.
Είναι βραχνάς στην ελεύθερη μετακίνηση των οχημάτων με 200 χλμ/ώρα σε κάθε δρόμο, κάθε στιγμή, με κάθε τρόπο, με κάθε κόστος. Η κατάργηση του Κ.Ο.Κ. όχι μόνο εξασφαλίζει την πιο γρήγορη μετακίνηση των συμπολιτών μας, και τον ανδρισμό των απανταχού καγκουριών, αλλά αυξάνει κατακόρυφα και τα ποσοστά θνησιμότητας των Ελλήνων, που θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση μισθών στο Δημόσιο δεδομένου ότι μένουν κενές θέσεις εργασίας (κατά τα πρότυπα του 4.).

8. Αντί-περιβαλλοντικές πολιτικές
Αυτά πρέπει να τα σκοτώνεις όταν είναι μικρά και παίρνουν μόνο 3%, γιατί άμα μεγαλώσουν...

9. Υποχρεωτική επαναβάπτιση όλων των Ελλήνων
Φαίνεται πως πολλοί συμπολίτες μας δεν θυμούνται την θεϊκή εμπειρία όταν το Άγιον Πνεύμα έκατσε στο κεφάλι τους κατά τη βάπτισή τους, με αποτέλεσμα να λησμονούν τα εξαιρετικά διδάγματα της εκκλησίας. Με την υποχρεωτική επαναβάπτιση, αυξάνεται το ποσοστό των Χ.Ο. της χώρας σε 100% και η θεία χάρη μας υπενθυμίζει την παρουσία της.

10. Επεκτατική εκστρατεία προς Ανατολάς
Ήγγικεν η ώρα να πάρουμε αυτά που μας έχουν πάρει, που τους είχαμε πάρει, που μας είχαν πάρει, που τους είχαμε πάρει, που μας είχαν πάρει που τους είχαμε πάρει πριν από 3000 χρόνια, για να σωπάσει και η κυρά Δέσποινα. Εγκαθιδρύοντας ένα σταθερό και δυναμικό έθνος με τις προαναφερθέντες προδιαγραφές, θα πρέπει να διαδώσουμε για άλλη μία φορά το ελληνικό φως ανά την υφήλιο.

Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

Δάκρυα συγκίνησης για το πολιτικό μήνυμα της αποχής!

Σχεδόν το 50% του εκλογικού σώματος απείχε από την εκλογική διαδικασία, διαμαρτυρόμενο για την κατάντια του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Από χθες σύσσωμο το πολιτικό σύστημα νοιώθει σοκαρισμένο, φοβισμένο και ταπεινωμένο καθώς το μήνυμα της αποχής ελήφθη με το πιο σκληρό τρόπο.

Για την ακρίβεια, τα πρώτα κόμματα αρνήθηκαν να γιορτάσουν ή να κάνουν οποιαδήποτε θετική δήλωση καθώς η ηγεσία τους ντρέπεται να εμφανιστεί στον ελληνικό λαό με τα μούτρα ψηλά. Το ΠΑΣΟΚ πενθεί για το 36%, η ΝΔ για το 32% ενώ το ΚΚΕ δήλωσε, ότι δεν μπορεί να εκλάβει το 8% ως θετικό, δεδομένου ότι το πολιτικό μήνυμα της αποχής ήταν ισχυρότερο.

Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ δεν αισθάνονται καθόλου χαρούμενοι γιατί όπως δήλωσε και 80άρης ψηφοφόρος, πρώην πρασινοφρουρός : «Με τέτοιο μεγάλο ποσοστό αποχής, δεν μπορούμε να μιλάμε για νίκη καθώς το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: Ακόμα και το ΠΑΣΟΚ να ανέβει στην εξουσία, το 50% των πολιτών δεν εγκρίνει τη γενικότερη πολιτική στάση των κομμάτων. Αρνούμαι λοιπόν να γιορτάσω. Μάλιστα ένα ρουσφετάκι που ετοίμαζα για την κόρη μου λέω να το ακυρώσω. Πρέπει να σεβαστώ το 50% της αποχής».

Οι δε 1,655,636 ψηφοφόροι της ΝΔ αισθάνονται πολύ στεναχωρημένοι γιατί θεωρούν ότι το 32,29% που έλαβε το κόμμα τους είναι ντροπιαστικό και δεν μπορούν να καταπιούν το γεγονός ότι οι μισοί Έλληνες δεν εγκρίνουν την κυβερνητική πολιτική. Από την άλλη όμως, βρίσκουν μία παρηγοριά στο γεγονός ότι τελικά οι ίδιοι δεν είναι τόσο στόκοι όσο νόμιζε το 50% του ελληνικού πληθυσμού, δεδομένου ότι το τελευταίο κατάφερε και τους έδωσε ποσοστό άνω του 30%. Σε περίπτωση ολικής συμμετοχής, το ποσοστό αυτό θα ήταν 15%, άρα απεφεύχθησαν τα χειρότερα. Μάλιστα, ο πρόεδρος του κόμματος και πρωθυπουργός κ. Καραμανλής αισθάνθηκε βαρύτατη πολιτική ευθύνη για την απαξίωση των πολιτικών από τους πολίτες λόγω σκανδάλων, διαφθοράς και κακοδιαχείρισης και δήλωσε: «Συγνώμη. Δεν θα το ξανακάνουμε».

Τέλος, τα μικρότερα κόμματα εξέφρασαν μία ανακούφιση για την μεγάλη αποχή καθώς φοβόντουσαν ότι αν τελικά οι Έλληνες ψήφιζαν κατά συνείδηση, ενδεχομένως να ανατρεπόταν ριζικά το πολιτικό σκηνικό και τελικά κάποιες νέες πολιτικές δυνάμεις να καλούνταν να συμμετέχουν στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό της χώρας, πράγμα το οποίο θα ταρακουνούσε τη βολική σαπίλα του τόπου.

Μετά από αυτή τη λαμπρή μέρα της δημοκρατίας και της μαζικότατης αποχής ως πράξη πολιτικής διαμαρτυρίας, τα 4,734,969 των Ελλήνων που δεν ψήφισαν, μπορούν να αισθάνονται περήφανοι για δύο βασικούς λόγους. Α) Μετέφεραν το μήνυμα της αποστροφής τους προς την πολιτική με τόσο δυνατό τρόπο που όλοι οι πολιτικοί νοιώθουν τις καρέκλες τους να τρίζουν. Β) Έκαναν όμορφο μαυρισματάκι.

Σοβαρό Υ.Γ.1: Ο κ. Καραμανλής δήλωσε ότι η κυβερνητική πολιτική ΔΕΝ αλλάζει, αλλά θα κάνει αλλαγές. Δηλαδή, ο Υπουργός Τάδε, θα γίνει Υπουργός Δείνα, ενώ ο Δείνα θα αναλάβει το Υπουργείο Τάδε.

Σοβαρό Υ.Γ.2: Η αποχή εκλήφθηκε από τα μεγάλα κόμματα ως υπαίτια για τα χαμηλότερα ποσοστά τους και τίποτα παραπάνω (προφανώς στα μαθηματικά δεν είναι και τόσο καλοί). Μόνο ορισμένα στελέχη έκαναν το γνωστό λαϊκό γλείψιμο στα παράθυρα των καναλιών και μίλησαν για την αποχή «ως σοβαρό μήνυμα που πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη», ότι «ο λαός κουράστηκε και εμείς το βλέπουμε» κλπ κλπ. Και μετά γύρισαν χαρούμενοι σπίτια τους έχοντας καθαρή και τη συνείδησή τους.


Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

Η αποχή της λογικής

Οι κρίσιμες περίοδοι απαιτούν κρίσιμες αποφάσεις, αλλά προσφέρουν και εύφορο έδαφος για την ανάδειξη υπεύθυνων στάσεων. Αυτή θα μπορούσε να είναι μία κοινότυπη ρητορική φράση κάποιου πολιτικού αρχηγού, αλλά επί της παρούσης θα μπορούσε να εκφράζει απλά και την πραγματικότητα, καθώς σε λίγες μέρες πλησιάζουν οι Ευρωεκλογές. Ενδεχομένως το μέσο ελληναρίστικο μυαλό να μην συνειδητοποιεί πόσο μεγάλο ρόλο παίζουν οι αποφάσεις των ευρωβουλευτών στην μίζερη καθημερινότητά του, αλλά ακόμα και ελλείψει αυτής της συνειδητοποίησης, το σίγουρο είναι ότι οι συγκεκριμένες Ευρωεκλογές επηρεάζουν άμεσα το βραχυπρόθεσμο εγχώριο πολιτικό σκηνικό.

Μέσα στο κλίμα τον εκλογών, υπάρχει και μία σημαντική μερίδα του εκλογικού σώματος που όχι μόνο δηλώνει παγερή αδιαφορία για τη συγκεκριμένη εκλογική διαδικασία, αλλά θεωρεί ότι η αποχή είναι η καλύτερη μορφή αντίδρασης στη σημερινή ελληνική πολιτική σαπίλα. Ο Νεφέλικας κατάφερε και σύμπτυξε την ανοησία της συγκεκριμένης στάσης σε αυτό εδώ το υπέροχο post, με πολύ σαφείς και ορθές τοποθετήσεις οι οποίες με βρίσκουν 100% σύμφωνο.

Ιστορικά, οι μεγάλες αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό των εκάστοτε κοινωνιών γίνονταν με δύο τρόπους. Είτε με λαϊκές ή άλλου είδους βίαιες εξεγέρσεις, ή με συντριπτικά ποσοστά σε εκλογικές μάχες. Η Ελλάδα φυσικά, ως θύμα του άκρου πολιτικού συντηρητισμού του εκλογικού σώματός της, ανέκαθεν έμπαινε σε οπισθοδρομικές περιπέτειες, είτε μέσω του δικομματισμού, είτε δίνοντας πρόσφορο έδαφος σε ολοκληρωτικά καθεστώτα προκειμένου να καταλύσουν τη δημοκρατία με συνοπτικές διαδικασίες.

Γενικά, ο ελληνικός λαός, μπορεί να κομπάζει για το υποτιθέμενο πολιτικό πάθος που τον διακρίνει, αλλά ταυτόχρονα δε φαίνεται να κάνει το ίδιο για την πολιτική ωριμότητά του, σε στιγμές που αυτή είναι αναγκαία, όπως την ώρα της κάλπης, για παράδειγμα. Η πολιτική σκέψη του μέσου Έλληνα, δεσμεύεται συνεχώς από την απαρχαιωμένη και μονοδιάστατη πολιτική πλάνη της Αριστεράς και της Δεξιάς, αλλά φυσικά και από την κουμπαριά του ρουσφετιού.

Τα αποτελέσματα αυτού του πολιτικού τρόπου σκέψης, βιώνουμε όλοι τα τελευταία χρόνια, όπου η προβλεπτικότητα του Έλληνα ψηφοφόρου έχει γίνει τόσο ξεκάθαρη, που οι διάφορες καιροσκόποι πολιτικάτζες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να ασκήσουν την υπέρτατη τέχνη της λαμογιάς και της παρανομίας.

Και ενώ κανείς θα περίμενε στον αντίποδα να υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών που θα περίμενε τις εκλογές ως λύτρωση, προκειμένου να ασκήσει την πίεσή του μέσω της κάλπης, βγαίνει στην επιφάνεια μία ανωριμότητα άνευ προηγουμένου. Η λύση της αποχής σε συνδυασμό μάλιστα με ένα ξένοιαστο και ηλιόλουστο τριήμερο.

Η συγκεκριμένη αποχή μου φέρνει στο μυαλό ένα ζευγάρι όπου η γυναίκα έχει ξενερώσει τελείως και πάει για χωρισμό, και ο άντρας πιστεύοντας ότι θα την τσιτώσει, δηλώνει ότι θα κάνει αποχή από το σεξ. «Χέστηκα», σκέφτηκε τότε αυτή από μέσα της και του ‘κλεισε την πόρτα στη μούρη. «Χέστηκα», σκέφτηκαν και οι πολιτικοί-λαμόγια και συνέχισαν να απολαμβάνουν τα ποσοστά νίκης τους, που παρέμειναν ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια.

Εάν κάποιος νοήμων άνθρωπος (που προφανώς θεωρεί τον εαυτό του νοήμων αφού «συλλαμβάνει» τη φοβερή ιδέα της αποχής), πιστεύει ότι ακόμα και με 90% αποχή, θα άλλαζαν τα μυαλά, οι προτεραιότητες και η πολιτική στάση των μεγάλων κομμάτων, τότε θα πρέπει να αναθεωρήσει τη νοημοσύνη του. Μπορείς να ασκήσεις κριτική στις πράξεις κάποιου απατεώνα-πολιτικού, αλλά δεν μπορείς να του κάνεις κριτική επειδή είναι απατεώνας-πολιτικός! Εκτός, βέβαια αν πιστεύει πως μία τεράστια αποχή, θα «συγκινούσε» ολόκληρο το πανελλήνιο (που έχει αποδείξει ακράδαντα τον ωχαδερφισμό του) και στις 8 Ιούνη θα κατέβαιναν όλοι με δαδιά στην πλατεία Συντάγματος για να κάψουν το Κοινοβούλιο. Διπλή η ανοησία.

Ανάμεσα στους υποστηρικτές της αποχής, βρίσκεται και ένα μεγάλο ποσοστό που πριν 4,5 περίπου χρόνια είχαν βρει πρόσφορο έδαφος για να εκτονώσουν τον αντι-αμερικανισμό τους, κατακρίνοντας τον αμερικάνικο λαό για ανευθυνότητα και ύψιστη ανοησία που επανεξέλεξε για πρόεδρο τον Ντάμπια Μπους. Οι ίδιοι επικριτές, ξεχνούν, φαίνεται, ότι σε εκείνες τις προεδρικές εκλογές, ο λόγος που 55 περίπου εκατομμύρια κουφιοκέφαλοι ανέδειξαν για πρόεδρο τον συγκεκριμένο γελωτοποιό, είναι γιατί η αποχή ήταν τόσο μεγάλη που «θορυβήθηκε» ολόκληρο το ρεπουμπλικανικό κόμμα. Το συγκεκριμένο κόμμα μάλιστα θορυβήθηκε τόσο πολύ, που στη δεύτερη θητεία του κατάφερε και αποθρασύνθηκε ακόμα περισσότερο, εκλέγοντας μία κυβέρνηση και λαμβάνοντας πολιτικές αποφάσεις άνευ προηγουμένου. Τελικά η μαζικότερη συμμετοχή ήταν αυτή που μέσα σε 2 χρόνια έφερε τα πάνω κάτω στο εσωτερικό αμερικάνικο κατεστημένο και εξέλεξε τον πρώτο μαύρο πρόεδρο των ΗΠΑ.

Καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα ότι, όταν κάποιος πολίτης αυτής της χώρας δηλώνει απογοητευμένος, εκνευρισμένος, και αηδιασμένος με το πολιτικό μας σύστημα, αλλά ταυτόχρονα απέχει από την διαδικασία που του δίνει τη δυνατότητα να το αλλάξει, θα πρέπει να είναι είτε άνθρωπος χαμηλής νοημοσύνης, ή απλά ανεύθυνος. Στον στόκο που ανέκαθεν δεν ενδιαφερόταν/προβληματιζόταν για τα κοινά ή τους πολιτικούς θεσμούς της χώρας μας δεν μπορώ να προσάψω κάτι. Σε αυτόν, όμως, που συνεχώς κατακρίνει, γκρινιάζει και ασχολείται με τα κοινά, αλλά δηλώνει αποχή ως πολιτική στάση, μπορώ να προσάψω πολλές ευθύνες.

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Δωρεάν παρκάρισμα στο Σύνταγμα!

Η Νέα Δημοκρατία μας παροτρύνει σε κοινωνική υπεθυνότητα δείχνοντας το σωστό τρόπο. Παρκάρετε ΟΠΟΥ γουστάρετε. Ακόμα και στην Πλατεία Συντάγματος!


Ταυτόχρονα, πρωτοπορεί στην τουριστική πολιτική και προσφέρει γνήσιο αθηναϊκό θέαμα στους τουρίστες του Athens sight seeing bus.

Νέα Δημοκρατία: Με σύμμαχο τον Ελληναρά Οδηγό.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...